Cienkie warstwy tlenku glinu określanego także jako tritlenek diglinu (Al2O3) są wykonywane metodą osadzania warstw atomowych (ALD) na dowolnym podłożu (np.: Si, GaN, SiC, grafen, SiO2 itp). Materiał powstaje w procesie chemicznym w trakcie reakcji podwójnej wymiany z dwóch reagentów (prekursorów) takich jak woda dejonizowana (prekursor tlenowy) oraz trimetylaluminum - TMA (prekursor glinowy). Związek może być otrzymywany w zakresie temperatur od 25°C do 300°C. Maksymalna wielkość podłoża wynosi 20 cm średnicy.
Al2O3 ze względu na swoje właściwości optyczne, elektryczne i strukturalne może być z powodzeniem stosowany jako izolator w urządzaniach elektronicznych, w szczególności w obszarze tzw. "przezroczystej elektroniki", jako powłoki optyczne o wysokim współczynniku załamania w laserach i mikroskopach, a także jako warstwy barierowe czy zabezpieczające w strukturach fotowoltaicznych. Ponadto materiał ten może znależć zastosowanie w medycynie i stomatologii w procesie produkcji protez oraz implantów.
![]() Jednorodna warstwa tlenku glinu na krzemowym podłożu o średnicy 20 cm. |
![]() Zdjęcie przekroju poprzecznego warstwy Al2O3 na krzemowym podłożu wykonane za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). |
![]() Obraz powierzchni tlenku glinu (RMS: 0.2 nm) na krzemowym podłożu wykonany mikroskopem sił atomowych (AFM). |